Murowany Kościół w Nowym Targu pod wezwaniem św. Rocha (a wcześniej Wszystkich Świętych) powstał w 1642 roku.
Obecny kościół w Nowym Targu, mimo przebudowań i zmiany wystroju, pamięta zapewne czasy połowy XIV wieku. Oprócz głazów narzutowych zastosowano do jego budowy cegłę obramującą okna, portale i szczyt wschodni dekorowany pięcioma ostrołucznymi blendami i sześcioma filarami. Bryła kościoła jest prosta i nawet surowa: bez oszkarpowań i dobudówek, z wyjątkiem kruchty od południa i dobudowanej w pierwszej połowie XIX wieku wieży zachodniej, nakrytej czterospadowym dachem namiotowym. Malutka zakrystia mieści się skromnie w północnej ścianie i jest od zewnątrz prawie niezauważalna.
Kościół wewnątrz posiada salowy kształt i płaski drewniany strop. Wyraźne ślady wskazują, że wieżę dobudowano w późniejszym okresie.
Barokowy ołtarz główny z 1753 poświęcony jest zarówno św. Rochowi, jak i Wszystkim Świętym. Widzimy zatem w partiach malowanych Trójcę Świętą, Maryję, Mojżesza, Piotra i Pawła, a także św. Agnieszkę, św. Wawrzyńca i tłumek świętych biskupów, księży oraz zakonników. Z lewej strony prezbiterium, w barokowym obramowaniu, ludowa nieco Matka Boska z Dzieciątkiem. Po przeciwległej stronie wizerunek św. Rocha – jednego z Orędowników – z otwartą raną na nodze.
Natomiast na południowej stronie mieści się barokowy ołtarz z wizerunkiem św. Mikołaja. W przedsionku znajduje się chrzcielnica, najprawdopodobniej średniowieczna, która pełni rolę kropielnicy. Dokoła kościoła mieszczą się groby Polaków, Niemców oraz zamordowanych żołnierzy.
